ريوايس

سلام. عجله نكنيد و مرا به الحاد و كفر مخانيد.

شراب را حرام ميدانيم ولي مصرفش از همه شُربيات بيشتر است. 

عرق را جزو خوراكيات داروي مفيد ميدانيم مانند عرق نعناع ، عرق پونه و عرقيات مختلف ولي براي اينكه عرق را خراب كنيم نام ديگر شراب را عرق ميگذاريم يعني عصاره ي انگور است.

آزار مردم را زشت ميدانيم ولي تا 3 بامداد در عروسي ها بزن و بكوب داريم تا چندين خيابان را پوشش ميدهيم.

رشوه را حرام ميدانيم ولي مخفيانه جزو حلالترين مسائل آن را تلقي ميكنيم

بهترين موسيقي را داريم ولي در عروسي از نوع بد و ناكوكش استفاده ميكنيم كه خوب مردم را اذيت كنيم.

بعضي از آهنگ ها غمگين است مثل شور عرب يا صبا عرب ها و يا دشتي خودمان ولي از عجايب روزگار اين است كه با اين آهنگ هاي غمگين ما اين توانايي را داريم كه ميرقصيم و خودمان را با آن تلوتلو ميدهيم.

در مقابل افراد انعطاف نشان ميدهيم ولي در پشت سر خيلي سفت و محكم طناب دارشان را ميبنديم

دروغ را خوب نميدانيم ولي مثل نقل و نبات آن را دوست داريم و از آن استفاده ميكنيم .

به افراد ميخنديم و روبوسي ميكنيم ولي در ذهن، پدرشان را درمياوريم.

اسلام صيغه را از بهترين حلال ها ميداند ولي در ممالك اسلامي و خصوصن ايران آن را از بزرگترين گناهان كبيره به شمار مياوريم، و انجام مخفيانه ي او را شيرين ميدانيم.

آقايان سيگار را حرام ميدانند ولي از بهترين و درآمد زا ترين كارخانجات ما در داخل كشور، شركت دخانيات است.

نميدانم چرا در اين 200 سال اخير آقايان هرچه را حرام كرده اند بعد از چند دهه جزو حلال ترين چيزها ميشود؛ از ميكروفن و باند و اكو بگير تا سي دي و تلويزيون و راديو و نوار ، ويدئو و ديوي دي تا اين روزها ماهواره و...

چادر يك ارزش است ولي دراين مملكت زنداني را وقتي مياورند در سرش چادر ميكنند و چادر متعلق به بدبخت بيچاره هاست. قضيه ريش و لباس ارزشي پوشيدني هم همينجور است، تمام اعدامي ها يا ريش دارن و يا لباسشان را رو انداختند ، زن اعدامي هم كه چادر پيچ ميكنيم.

گوشت حيوان بدون ذبح اسلامي حرام است ولي بيشترين وارد كنندگان گوشت يخي و مرغ حرامِ برزيلي ،ايران است.

خودمان را افتاده حال نشان ميدهيم ولي گرگي در پوستين داريم كه اگر افراد را در بيابان گير بياوريم با اره سرشان را از پشت سر ميبريم.

قرآن را بهترين كتب آسماني ميدانيم ولي كوچكترين اهميتي به آن نميدهيم و سالي يكبار از آن مرور ميكنيم در عوض دعا ها و مناجات را هر روز و هر هفته روزي چند بار در مساجد ميخانيم.

تقدم در سلام را ارزش ميدانيم ولي دوست داريم كه ديگران به ما سلام دهند.

برادر را پاره تن ميدانيم ولي بجز مرگش آرزوي هيچ پيشرفتي را براي او نداريم – حتا ضرب المثل هم در اين مورد داريم-.

همديگر را ميبوسيم ولي به قول شاعرك؛ طناب دارشان را در خيال خود مي بافيم.

نماز را بهترين عمل مي دانيم ، ولي براي اينكه به عمد اسلام را خراب كنيم آن را در مساجد براي سكو هاي پرواز خودمان قرار ميدهيم و خيلي خوب ريا ميكنيم.

سياسيون كه بزرگان مملكتند و مردم هم  خيلي خوب قبولشان دارند و هميشه بايد راست بگويند، ولي ميترسم بقيه اش را بگويم.  

در دانشگاه بوعلي سينا ، دانشكده علوم پايه ؛ كتابخانه ي هست كه بسيار غني است؛ كتب بسيار مهمي در آنجا نگهداري ميشود، استاد اذكائي هميشه در بخش مخزن كتابها در حال مطالعه بود و هست. هر كسي كه با ايشان كار داشت ميتوانست به سراغ دكتر برود و كارهايش را رفع رجوع كند . يك بار به كتابخانه به سراغ ايشان رفتم تا از اين گرانمايه درخواست كنم كه در همايش سعدي شركت كند ، وارد كتابخانه كه شدم ، در نگاه اول او را شناختم . پرقدرت بر روي صندلي نشسته بود ، كتابي كهنه با جلد آبي و به زبان فرنگي ميخواند. آن روز به من نه گفت و شايد به دليل حساب نكرن ما به چيزي بود و يا بر اث خامي و جهل جواني. به هر روي ايشان از مفاخر زنده و سرحال استان همدان است و دوستش داريم . در سطور پايين سرگذشتي از وي كه در روزنامه  همدان پيام درج شده بود در روي شماست.

پرويز اذكايي، در سال 1318 در همدان زاده شد. تحصيلات خود را در همدان و تهران سپس دانشگاه منچستر (انگلستان) ادامه داد. مطالعات وي به طور عمده در تاريخ و فلسفه است. كتاب «الآثار الباقية عن القرون الخاليه» وي، در دوره بيستم انتخاب كتاب سال جمهوري اسلامي ايران از طرف وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي، به عنوان كتاب سال برگزيده شد.

چگونگي عرضه آثار: پرويز اذكايي در رشته‌هاي كتاب شناسي و رجال شناسي و تاريخ علم نيز داراي تأليفات است.
 تاكنون 340 عنوان اثر، شامل 30 كتاب، 60 رساله علمي مفصل و گفتارهاي بلند و كوتاه در دايرة‌المعارف‌ها و نشريات معتبر، از وي به چاپ رسيده است.  زندگي‌نامه بيروني (ترجمه)، كارنامه بيروني (تأليف)، فرمانروايان گمنام (تاريخ)، رساله قبّة‌الارض ايراني (هيأت و نجوم)، رساله زرواني (علماي اسلام)، مفاتيح الاسرار (تفسير شهرستاني)، تاريخ نگاران ايران (ج1)، ابوريحان بيروني (آرا و افكار)، خاندان شاهيه خوارزم (رساله)، فهرست ماقبل الفهرست (2 ج)، تبارشناسي در ايران (رساله)، الآثار الباقيه‌ بيروني (تحقيق و تعليق)، حكيم رازي (نظام فلسفي)، طب روحاني (رازي)‌، ماتيكان عين القضات همداني، فهرست نسخ خطي همدان و فرهنگ مردم همدان از آثار مشهور وي است.
همچنين عناوين ديگري چون مور‌خان همدان، ناموران همدان، قراگزلوهاي همدان، علويان همدان، ميرسيد علي همداني (احوال و آثار)، رساله حكيم الهي همدان (عين‌القضات)، باباطاهر نامه (هفده گفتار)، رساله عراق عجم (در عهد ايلخانان)، درگزين تا كاشان (سه گفتار)، كتاب شناسي همدان، تاريخ معاصر همدان، راهنماي همدان، گفتارهاي مغان، مادشناسي و همدان‌نامه (بيست‌گفتار درباره مادستان) از ديگر آثار اذكايي است.
به اعتقاد برخي از محققان، الآثار الباقيه، شاهكار دانشمند و محقق بزرگ ابوريحان بيروني و مايه افتخار مسلمانان، خاصه ايرانيان است.
اين كتاب به دليل داشتن مطالب با ارزش بسياري درباره تقويم و گاه‌شماري ملل مختلف، جشن‌ها، اعياد، ايام شادماني و روزهاي غمناكي اقوام گوناگون، مراسم فرقه‌هاي مذهبي، نكات تازه‌اي در تاريخ شاهان بابل و ايران و روم و ...، مطالبي مهم در باب كتاب‌هاي مقدس، يهود، صابييان، زرتشتيان، مانويان، مزدك، حلاّج و ... از اهميت بسيار برخوردار است.
به همين سبب، نخستين بار، 125 سال پيش، ادوارد زاخائو (خاورشناس بزرگ آلماني) آن را با مقدمه‌اي عالمانه در لايپزيگ (آلمان) در سال 1878ميلادي تصحيح و چاپ كرد. وي كه به اهميت اين كتاب پي‌برده بود، سال بعد (1879) آن را به انگليسي ترجمه كرد و با حواشي و شروح بسيار در لندن منتشر ساخت. اما آنچه تصحيح و چاپ مجدد آن را ضروري ساخته، دستيابي به سه نسخه خطي نسبتاً كهن است كه حكايت از تجديد نظر و تكميل به دست ابوريحان دارد. تصحيح متن حاضر، افزون بر نسخه تصحيح شده زاخائو (بر اساس نسخ موجود در لندن، پاريس و ...) با مقابله چند نسخه ديگر از كتابخانه‌هاي «عمومي» استانبول، «توپقاپوسراي» استانبول و «دانشگاه ادينبورگ» انگلستان كه زاخائو آن‌ها را نديده بود، صورت گرفته است.
 اين اثر گرانسنگ كه از اعتبار جهاني برخوردار است و همواره مورد استناد و مراجعه محققان بوده، با ويرايشي دقيق و تحقيقي جامع به اهتمام استاد اذكايي، از بيروني شناسان معاصر، كه ساليان متمادي درباره احوال و آثار بيروني قلم مي‌‌زند، سامان پذيرفته است.
 از ويژگي‌هاي اين كتاب، علاوه بر مقدمه تحقيقي، تعليقات آن، يعني حجمي افزون بر ثلث كتاب حاضر است كه مشتمل بر 520 يادداشت مفيد و عميق كوتاه و بلند است كه برخي از آن‌ها حاصل كار زاخائو و برخي ديگر، حاصل كار محقق كتاب است و هر يادداشت با نام پژوهشگر آن متمايز شده است. از ديگر امتيازات اين چاپ، فقره‌بندي و شماره‌گذاري عبارات، تنظيم دقيق جدول‌ها و نيز فهارس فني و نمايه‌هاي ضروري و كارآمد است كه بر اعتبار آن افزوده است. دكتر پرويز اذكايي در حوزه تاريخ نگاري و پژوهشگري نامي آشناست.
منابع iranologyfo.com 
وبلاگ فرهنگ مردم

مي گويند خَرابات جمع خرابه و به معني ويرانه هاست .در ادبيّات فارسي منظور از آن جايگاه بي اعتنايي به دنيا و آداب و رسوم و جاي رسيدن به پروردگار است . ولي  ريشه ي خرابات ، « خْـوَر آباد » است . واژه ي « خْـوَر آباد » يعني جايگاه خورشيد . هنوز در كُردي ( كردي فَهلَوي ) به خورشيد مي گويند « خْـوَر » و در نام « خراسان » نيز كه پيوند « خْوَر + آستان » است  و به معني جايگاه خورشيد است ؛ نام خور ديده مي شود . در قرآن نيز « نور السموات و الأرض » اشاره به همين  سخن دارد كه خدا نور است . از آنجا كه در آيين هاي يكتاپرستي روشنايي نماد پروردگار زمين و آسمان هاست  واژه ي « خْـوَر آباد » بيانگر  پرستشگاه  است واژه ي « مِهراب » كه در عربي به صورت « مِحراب » به كار رفته است نيز دارنده ي واژه ي  « مِهر » است كه به معناي خورشيد است .محراب را به نادرست در دستور زبان عربي اسم مكان مي دانند حال آنكه اسم مكان بر وزن مَفعَل ، مَفعِل و مَفعَلَة است  و مِحراب بر وزن مِفْعال  اسم آلت مي شود . شُوَنــد  ( دليل ) اين نادرستي اين است كه ريشه اش را ندانسته اند.  مهراب نيز همچو خرابات بار معنايي همانندي دارد .(به نقل از استاد عادل اشكبوس)

حميد كيوان از مردان نيك روزگار ما

از حافظين قرآن و از داوران خوب شهر همدان. حاج آقا عباسي از قاريان با اخلاص و با اطلاع همدان است . از كارمندان سازمان تبليغات البته در شهر بهار و با ذوق و سليقه ي بسيار. مردي نازنين و با صفا. در تفسير ماهر و در ترتيل استاد. صدا و سيما همدان حتا به خودش هم رحم نميكند و از اين اساتيد استفاده نميكند، در ترتيل تلويزيوني همدان جاي ترتيل ايشان و استاد طاهري خيلي خالي بود. عيبي ندارد از اخلاق خوب ما است.

طرح اوليه جلد كه تأييد آقاي رضوانجو ناشر كتاب نشد.

به نام خدا

خيلي اوقات با همكاران تعاريف خيلي خوبي انجام ميدهيم از جمله اين تعريف خيلي به جا؛ 

بزرگان در تعريف قانون گفته اند:

قانون وسيله اي يا بهانه ايست براي انجام ندادن كارهاي آدمهاي بدبخت.

 آواز دشتي با اينكه غمناك و غم انگيز است ولي گاهي اوقات حس شور و اشتياق را در شنوندگان برميانگيزد براي مثال آواز : اي ايران اي مرز پرگهر در دشتي است در صورتي كه اين ملودي وقتي ميشنويم كه يا در انتخاباتيم و يا يك مسئله ي ملي پيش آمده و يا دانشجويان را جو گرفته است. 

چند نمونه از چاووش خواني براي ورود حاجي ، مشهدي ، كربلايي و بارگاه حضرت رقيه (س).

اجرا در دستگاه چهارگاه ، ماهور، نوا، فرود در شور و دشتي ولي بايد با حال و هواي اسفند شور و شوقي كه عزيزاني كه از زيارت آمده اند همخواني داشته باشد ؛ مثلن روضه نخواني و الي آخر

بارها گفت محمد كه علي جان من است * هم به جان علي و جان محمد صلوات

بــه يـازده پـسران عـلي ابــوطالب * به ماه عارض هر يك، جدا جدا صلوات       

در كرب و بلا به شمر ملعون لعنت * در طوس غريب‌الغربا را صلوات

اي دل به كجا روي كه جا در نجف است * فريادرسِ هر دو سرا در نجف است

خواهي كه مس قلب تو خالص گردد * خود را برسان كه كيميا در نجف است(

اوّل بـه مدينه، مصطفي را صلـوات * دوم به نجف، شير خدا را صلوات

در كربُ و بلا به شمر ملعون لعنت * در طوس، غريب‌الغربا را صلوات(

هر كه دارد هوس كرب‌ و بلا بسم‌الله * هر كه دارد سر همراهي ما بسم‌الله        

اوّل بــه نجف، شيــر خـدا را صلـوات * دوم بـه مـديـنه، مـصطفـي را صلوات

بارها گفت محمّد كه علي جان من است * هم به جان علي و هم به محمّد صلوات

در كــربلا و بـلا بـه شمر ملعون لعنت * در طـوس، غـريـب‌الغـربـا را صلوات

اغنيا مكّه روند و فقرا سوي تو آيند * من به قربان تو گردم كه تو حجّ فقرايي

بر مشامم مي‌رسد هر لحظه بوي كربلا * بر دلم تـرسـم بـمـانـد آرزوي كـربـلا

چه كربلاست كه آدم به هوش مي‌آيد * صداي نالة زينب هنوز به گوش مي‌آيد- بر محمد و آل او صلوات

خواهي كه روز قيامت شوي از اهل نجات * بگشا لب و بفرست به محمد صلوات(

هر كه دارد هوس كرب و بلا بسم الله * هر كه دارد سر همراهي ما بسم الله

هـزار هـزار بـه مـأمون بي‌حيا لعنت * به صاحب حرم و قبّة طلا صلوات

ه شمر تا به قيامت به هر نفس لعنت * به خون كشيدة صحراي كربلا صلوات

بـه جملگي امامان و چارده مـعـصوم * به طاق ابروي هر يك جدا جدا صلوات!

بـه جـمـع بـي‌كفنـان جدا سر از پيكر * بـه پـاره پـاره تن دشت نينوا صلوات!

مي‌رسند از راه حج و رويشان دارد شرف * از طواف مكه و پيغمبر و شاه نجف

يا كريم و يا رحيم و يا اله العالمين * ما سلام از روضة شير خدا آورده‌ايم

روي پر گرد و غبار از مرقد شاه نجف آورده‌ايم * يا كريم و يا رحيم يا اله العالمين(