ريوايس

"اين روزها" ساعات حجامت است، البته اگر با كلمات بازي كرد، كارهاي ديگر هم ميتوان به سرانجام رساند. آخر ندانستيم حجامت خوب است يا اهداء خون.حامد از آن پسرهاي خوب است كه هفته ي پيش به جانم افتاد اول با روغن زيتون اعلاء و بعد با تيغ هاي آبدار و برنده خون هاي كثيف؟ مرا ريخت. هنوز هم از آن انسان هاي جوهردار و خوب پيدا ميشوند كه براي رضاي خدا و سلامتي مردم و البته رايگان كار انجام دهند. شايد نزديك 7هزار تومان از خودش خرج كرد. چه دستان قوي داشت با اين همه ادعا اگر پنجه در پنجه ي هم ميانداختيم دستم را خورد ميكرد. حاج حامد يبوست را عامل اصلي بيماري هاي انساني ميدانست. 3بار در روز و در عرض يك دقيقه البته گلاب به رويتان كار بايد تمام شود. ايشان از كساني صحبت ميكرد كه تا 37 دقيقه هم در دستشويي مينشينند؟؟؟ جل الخالق پس رفقاي معتاد چه ميكشند. از اين كه بگذريم روز چهارشنبه با «صادق گودرزي» قهرمان المپيك خوش و بشي كرديم صادق از با اخلاق ترين هاي استان در ورزش است. مودب و دلي پر از حرف دارد ولي پشت سكوتش همگي اين ها را پنهان كرده است. «فردين» آماده اعزام به تيم فوتبال صبا باتري است. انتخابات هم همانطور كه بايد برگزار ميشد؛ شد. ديشب «آقا رضا» ميگفت آقاي «دهقان» خواننده خوش صداي همداني و البته اصالتن تويسركاني و البته عموي بزرگوار آقاي «بابك دهقان» جوياي احوال من بوده و گاهي اوقات هم سركي به وبلاگ اين بنده ي سراپا تقصير ميزند، لطف او زياد است يك بار ايشان را حسي ترين خواننده ي همداني معرفي كردم بسيار گرم و دل انگيز ميخاند و البته بدجوري در حس خودش ميرود؛ معلم است و كمي سرش خلوت شده از مو. 

دهمين مجمع قاريان ، اساتيد و حافظان قرآن كريم پنجشنبه 16 خرداد همراه با نماز مغرب و عشاء در مسجد ميرزا تقي همدان برگزار ميگردد. خواهران و برادران ميتوانند تشريف بياورند. در ضمن قاريان ممتاز استان تلاوت خواهند داشت. اكثر اساتيد همدان را ميتوان در اين جمع ديد و آشنا شد با آنها.

به نام خدا

هر روز كه روبرويم را نگاه ميكنم تپه اي را ميبينم كه به آن «اوچ تپه» - با لهجه ي غليظ و فصيح تركي- ميگويند. گمان كنم به معاني «3 تپه» باشد. در حال تخريب است؛ يعني ماسه هايش با وسايل مختلف برداشت ميشود و به شهرها فرستاده ميشود. تعجب از اينكه  كوهي به اين بزرگي در آينده به يك زمين معمولي تبديل خواهد شد. تپه اي كه شايد هزاران سال پيش يك ساحل بوده است. تپه اي تاريخي با عمر بسيار در حال تخريب و تبديل به زمين. تاريخي عجيب در زبان مردمان روستاي حسن آباد و شورين از اين كوه در سينه ها دارند. 

«مُسيب» از آن دست آدم هايست كه كاري به كسي ندارد. اين روزها در عالم خودش هست. مثل «عليرضا حيدري» قهرمان جهان شده است. در يك وادي هاي ديگريست نميدانم چه واديي. دائماً در فكر است. شايد در فكر پايان نامه. من بسيار دوستش دارم و او مرا بيشتر. نميدانم چرا؟ با اينكه رئيس من بود و هست اصلاً حالت ما رئيس و مرئوسي نبود دوستانه بود. شايد در طول 4 سال همكاري صميمانه با هم جمع صحبت هاي اداري و شخصيمان به 4 ساعت هم نميرسد. حيف كه او را از دست دادم و بنده را از او جدا. در اين ايام خيلي بد ميگذرد ، تغيير جا و مكان. «جاويد مهر» از برادر هم به بنده نزديك تر بود و بدون هيچ چشم داشتي از ما حمايت ميكرد. او به همراه «سلمان» و البته «شكيبائي» كار اداري را به من آموختند. كسي را پرورش دادند كه نه از كار اداري خوشش ميامد و نه سر درمياورد و نه ميخاست سردربياورد. جاويد حق زيادي به گردن ما دارد. چه رئيس خوبي و مدير با لياقتي است. خدا براي خانواده و ايران نگهداردش. آرزوي طول عمر با بركت و توفيق و سلامتي براي او و خانواده و دخترانش دارم.

در بين راه ملاير به همدان به «الفاوت» كه ميرسي در بالاي كوه يك امامزاده هست. تا حالا فرصت و البته همت نشده به آن امامزاده بروم. بالاي كوه است؛ همت ميخاهد. الفاوت يك دانشمند دارد و آن دكتر «پورنامداريان» است. با ايشان در سالهاي جواني يكبار روبوسي كرده ام چقدر مزه داد و استاد چقدر افتاده حال است. اين خط ملاير به همدان يكجوريست. از ملاير وقتي ميايي و به ازندريان ميرسي باز بالاي كوه در سمت راست يك امازاده ي ديگراست كه از ديده ها نهان است و معلوم است سالي يكبار بازديد كننده ندارد و چه غريب در كوه جا خوش كرده است. فردين عزيزم پايش ضرب خورده بود. 

به گرد دل همي گردي چه خواهي كرد مي دانم
چه خواهي كرد دل را خون و رخ را زرد مي دانم 
يكي بازي برآوردي كه رخت دل همه بردي
چه خواهي بعد از اين بازي دگر آورد مي دانم 
به يك غمزه جگر خستي پس آتش اندر او بستي
بخواهي پخت مي بينم بخواهي خورد مي دانم 
به حق اشك گرم من به حق آه سرد من
كه گرمم پرس چون بيني كه گرم از سرد مي دانم 
مرا دل سوزد و سينه تو را دامن ولي فرق است
كه سوز از سوز و دود از دود و درد از درد مي دانم 
به دل گويم كه چون مردان صبوري كن دلم گويد
نه مردم ني زن ار از غم ز زن تا مرد مي دانم 
دلا چون گرد برخيزي ز هر بادي نمي گفتي
كه از مردي برآوردن ز دريا گرد مي دانم 
جوابم داد دل كان مه چو جفت و طاق مي بازد
چو ترسا جفت گويم گر ز جفت و فرد مي دانم 
چو در شطرنج شد قايم بريزد نرد شش پنجي
بگويم مات غم باشم اگر اين نرد مي دانم

وقتي به طرف ملاير ميروي خوشحالي و وقتي به طرف همدان برميگردي مشتاق. ملاير خاك و آب و هواي خوبي دارد. ملاير را به خاطر همه چيزش دوست دارم. وقتي كاست «نوا مركب خواني» را در ضبط پيكان ميگذاري دوست نداري راه پايان پيدا كند. كوه ها و علف زارهاي آنجا برايم آشنا هستند. مردمش مزه و طعم ديگري دارند. ملاير مردمان باهوشي دارد. با كشتي گيران سرحال و خوشحال. خداحفظش كند همچنين مردمان همدان را.

دلم براي سلمان كه 3 روز است است از او جدا شده ام تنگ شده است. سلمان از نوادران روزگار ماست و او را از صميم قلب دوست دارم. 4 سال در يك اتاق همكار و هميار هم بودن و از او چيزهاي زيادي ياد گرفتن افتخار است. سلمان بدون دريغ همه چيز كه بلد است به انسان ياد ميدهد و اين از لطف و روحيه و جوهر وجودي اوست. سلمان را دوست دارم.

در اين سرزمين از همان روزهاي اولش مردم به جان هم ميافتادند، و براي اينكه در درگيري هاي تن به تن پيروز شوند با دست و پا فنون زيبايي را به هم ميزدند تا ديگري از پا درايد؛ كم كم هنر زيبايي به اسم ورزش كشتي و مشت اندازي ظهور پيدا كرد؛ بعدها پهلوانان و زورمندان براي دفاع از مردم اين ورزش زيبا را فرا گرفتند و از مظلومان و زنان و بچه ها دفاع ميكردند؛ اين هنر در مذهب جا پيدا كرد و علي عليه السلام را اسوه ي اين فن و مقتداي دلاوران شمردند؛ بعدها مخنثان و نامردان هم براي اينكه از آب گل آلود ماهي بگيرند و ديگران كفششان را جفت كنند به كسوت اين ورزش درآمدند و در اين روزها جوانان خيلي خوب براي مدال و مطرح شدن در جامعه به اين دوبنده افتخار ميكنند؛ ممكن است گوش شكسته ها اين ايام به پيرزن ها و پيرمردها وقعي نكنند و اين حرمت ها خيلي كم شده است؛ پوريا ولي، آقا تختي، دبير ، سوريان،.... يادشان بخير چه خوش ايامي بود.

سوار شدن بر هواپيما آنقدر لذت بخش است كه حاضرم يكبار سوار شوم و طياره سقوط كند- البته براي ساير مسافر ها اتفاقي نيفتد ، هر چه بر سرم آمد خوش آمد-. از بالا وقتي به پايين نگاه كني، لذتي وجود دارد كه هيچ چيز مثل آن نيست. تله كابين گنج نامه هم آنقدر خوب است كه تقريباً مثل هواپيما است. ولي آن لذت را ندارد. از بالا وقتي به پايين نگاه ميكني ميفهمي كه زندگي يعني چه ؟ عشق يعني چه؟ بچه يعني چه ؟ پدر و مادر و حتا استاد و حتي غرور يعني چه؟ هواپيما خيلي خوب است آنقدر كه انسان را به خودش مياورد كه هيچ نيست. با هواپيما ميشود فهميد خدا چه آفريده است و افق ديد تا كجا ها هم ميشود برود؟ جللّ الخالق. تله كابين همدان بليطش شده 16 هزار تومان (رفت و برگشت) - هواپيما همدان - مشهد هم فقط رفت شده 164 هزار تومان ناقابل. يك وام بدون بهره بايد گرفت.