ریوایس

به نام خدا

مرحوم عباسی، مرد خیلی خوب و جا افتاده ای بود. قلبا دوستش داشتم. هفته ی پیش به او گفتم حاجی برای رمضان آماده باش. گفت: به امید خدا.

روحیه ی لطیف مثل زلال رودها، قشنگ و آموزنده. گاهی اوقات خیلی از برخوردها ، حرف ها و گفته ها ممکن است آخرین دیدار و حرف ما با طرف مقابل باشد. به نظر من آقای عباسی از برندگان زندگی مادی بود. کسی را نرنجاند و  پشت سر هیچ کس حرفی نمی زد. از اینکه گاهی او را که از مجموعه های قرآنی بود از دست دادیم برای خود بیشتر از همه متاسفم. مرد خوب خندان و نجیب دیدارمان تا زمانی زیبا و شفافتر.