ریوایس

نمایشگاه کتاب همدان هم بعد از چند سال افتتاح شد. بماند که کدام انتشاراتی ها و با چه نیتی  و تعداد کتاب هایشان و با چه عناوینی. خدا بده برکت بن کتاب هم که آنلاین میفروشن. کلا 40درصد تخفیف میخورد. خوشبختانه اکثر کتب یا بازاری و یا سیاسی و سرگرمی و کمتر علمی. نویسندگان بزرگ هم در محل تجمع اهل قلم با کت و شلوار و عطر و اتو نشسته اند. خانم ها هم که با کلی «بزک» و پوشش های مناسبتی و غیره حاضر شده اند. مجری سالن هم سعی در ارائه بهترین صدا و شهوانی ترین آن است. با «مهرداد غلامی» که با دمپایی آمده بود به نمایشگاه رفتیم . سرو وضعمان به «اهل کتاب» نمیخورد. صورت زخمی و خط برداشته، گوش های شکسته، کاپشن و پیرن چرک، ته ریش بلند، سرماخورده، بلندگو غورت داده وارد نمایشگاه شدیم. کسی که بن کتاب میفروخت اول ترسید و چون کارت شناسایی نداشتیم؛ بن به ما نداد. گفتم برای همه اینجوری یا با ما: جواب نداد. شاید اگر جواب میداد، «ضرب» میشد و از «شتم» خبری نبود. خلاصه دوری زدیم و از آنجا که مفت خر هستیم: مجموعه کتاب های بوعلی سینا (نزدیک 11 جلد روغنی و با کلاس) را 17 هزار تومان خریدیم؛ قیمت سال 83. از «خشایار حدیدچی» که در این شکار بزرگ یاریمان کرد کمال تشکر را باید نمود. خدا همگی را اجر و هدایت نماید. این بود اولین دیدار حقیر از نمایشگاه کتاب همدان.

گوشه «راک عبداله» در دستگاه ماهور خوانده میشود. این گوشه نشانگر تاثیر پذیری موسیقی ایرانی از تعذیه است. در تعزیه برای اجرای نقش «عبداله بن حسن(ع)» از این گوشه استفاده میکردند. راک گوشه دلپذیری است البته برای اجرای آن هم باید صدایی جانانه داشت. چند شب پیش که شب خواندن عزای عبداله بن حسن بود به طور ناخوداگاه یا خودآگاه «حاج محمد آزادجو» با ماهور شروع کرد. این کار برای حاجی ما و مخاطبینش کمی عجیب بود چون حاجی اکثراً با «نوا» شروع میکند و برای من عجیب به یاد رابطه «عبداله بن حسن» و «ماهور» و «گوشه راک» عبداله افتادم . برای«رضا عزیزی»پیامک زدم و به او هم گفتم.

به کربلایی عزیزی گفتم حاجی کمتر دشتی و چهارگاه بخوان اینها دیگر نخ نما شده ؛ سعی کن از «افشاری» «نوا» برایمان بخوانی.

در میان تمامی هنرها، هنر موسیقی بیشترین کارکرد را در بین هنرها در ماه محرم دارد. از این هم نباید گذشت که بهترین چیزها قدیمی هایش هست. موسیقی سنتی ایران وقتی با ملودی های مذهبی آمیخته میشود ، دلبری هایش بیشتر میشود. دیشب در شب دوم ماه محرم؛ آواز دشتی ، چهارگاه، مخالف سه گاه و فرود به شور در بین موسیقی به کار گرفته شده بیشترین نقش را داشتند؛ حتا من موسیقی هندی هم در بین ملودی ها شب گذشته دیدم. همانطور که همگی میدانیم همین موسیقی سنتی به وسیله تعذیه و کاربردهایش در دهه محرم اینطور سالم و سرحال به دست ما رسیده وگرنه  کارکردهای لوطی گری و عیاشی آن به وسیله علما تحریم شده بود. به نظر بنده طوری داریم پیش میرویم که کارکردهای موسیقی برای محرم فراموش میشود و جایگزین آن موسیقی غربی و حواشی اطراف آن است. در آخر باید گفت:«محرم موسیقی سنتی ما را حفظ کرد.»

واجب شد در مورد آقای «تقوی» این مرد الهی صحبت کنم. وقتی اسم کتاب عجیب و غریب میبری میگوید دارمش، حتا با رنگ کتاب و انتشارات، و اسم نویسنده. گویا با تک تک این کتاب ها زندگی کرده. امروز که با این بزرگوار صحبت کردم، گفتم استاد شماره موبایل شما رو دوستان خواستند. گفت من متعلق به جوانان این وطن و خاک هستم. هر کاری میتوانی انجام بده . شما کتاب ها را بخوانید و با دوستان لذت ببرید. این مرد خدا اخلاق حرفه ای و بزرگ منشانه ای دارد.شماره های ایشان؛  02188036971   و  09123492080

آقای یاری از همکاران خوب بنده است. مرد کوتاه قد، شریف، خوش پوش، 3تیغ کرده و کمی اهل مذهب و دین. چند وقت پیش گفت:«میخاهم یکی از قدرت های الهی در روی زمین را نشان شما دهم». گفتم:چیست؟ گفت:باید جریان خون قورباغه را در زیر دستگاه مشاهده کنی.گفتم:«هر طور میخای بزن و بنوازم».یکروز زنگ زد و گفت: بیا که موقعش فرا رسیده. رفتم دیدم قورباغه ی بیچاره را با الکل بیهوش، نیمی از پوستش را قلفتی کنده و در زیر میکروسکوپ نهاده؛ که آقای غفاری بیاید و قدرت الهی را ببیند. وقتی پای دستگاه ایستادم دیدم جریان خون دانه دانه و آهسته آهسته از رگ های حیوان(نمیدانم قورباغه جانور میشود یا حشره؟) در حال حرکت است، مثل فیلم ها و مستند ها. خیلی جالب بود ولی در این راه باید یک قورباغه خونش هدر برود تا قدرت الهی را پخش مستقیم ببینید. 

از رسم های تقریبا قدیمی ماه محرم که بنده به تازگی شنیده ام و قبلا اصلا آن را ندیده و نشنیده بودم رسم «تربت نوشان»است. در این آیین شربتی به همراه خاک پاک دیار سید و سرور سالار شهیدان آماده و به میهمانان حضرتش میدهند. این مراسم 2 شب و یا چند روز قبل از ماه محرم اجرا میشود. همچنین در برنامه نمادین «مشکی پوشان» با کمک بزرگان و پیرغلامان حسینی لباس چند جوان را با لباس مشکی تعویض مینمایند تا آماده ی استقبال از  ماه محرم شوند. دیگر آب و هوای شهر بوی ماه محرم گرفته خداوند از رفقا قبول کرده. التماس دعا

شبکه استانی همدان 2سالی میشود که برنامه های خود را 24 ساعته کرده است. «لیمو ترش» از برنامه های پرطرفدار این شبکه است. البته خط مشی خود را باید عوض کنند چون دائما در حال تکرار شدن هستند. اخبارشبکه استانی همدان هم همش شورای اداری است. اما این روزها سریال «روزی روزگاری» حال و هوای دیگری به این شبکه بخشیده. حکایت دزدی به اسم مراد بیگ که رو به آدم شدن (توبه)میرود. او نشانه های زیادی را میبیند. اول بار دوستش «نسیم بیگ» برای توبه یک تیر به پای خود زد و رفت. دوم بار «قلی خان» سردسته دزدهای قدیم با تیری که در کف دست خود زده بود توبه کرده ( از سوابق ایشان هزار کاروان را دزدیده و قصد داشت یک کاروان را هم به سلامتی به مقصد برساند ولی عزرائیل نگذاشت و نشد.) بار سوم برای توبه خودش در یک درگیری بین دو گروه دزد تمام بدن مراد بیگ قهرمان داستان را گلوله باران کردند و آبکش شدولی خاله خانم جان او را نجات داد. ادامه را در ساعت 20 شب از شبکه استانی همدان ببینید. این سریال به جد از سریال های موفق دهه هفتاد ایران بوده است.

تهرانی ها هم زبان دارند و هم بلدند از آن زبان چگونه استفاده کنند.در مقابل ما شهرستانی ها عین دو قطب غرب و شرق میمانیم.تا بیایم توی باغ کلاه سرمان رفته. از این مطلب که بگذریم بعضی از تهرانی ها واقعا عاشق کار خود و خیلی هم دست و دل باز و کمک حال مردم هستند. مردمان بسیار خوب و شریف در بین آنها وجود دارد. از این مردمان آقای تقوی در شهر کتاب تهران است. دارای گنجینه بسیار غنی از کتاب . وقتی به او زنگ میزنی با تمام وجود حرف میزند. هر کتاب نایابی را ظرف مدت کوتاهی برای آدمیزاد پیدا کرده و میفرستد. بسیار دانا و عالم است . از این افراد در ایران کمتر پیدا میشود. وقتی گفتم کتاب بحور الالحان را پیدا نمیکنم گفت همین الان برایت یک نسخه کنار گذاشتم.آنلاین بودن او برایم درسی است ، درست جواب دادن و مردمی بودن او برایم الگو ست. این کتاب اصلا در شهر ما پیدا نمیشد و برای کتاب فروش ها -غیر از ناصر خسرو در چهارراه عباس آباد- غریب بود.

به راستی لالایی کودکان چطور باید باشد؟ آیا باید در نغمه دشتی؛ همانطور که استاد خالقی در کتاب نظری به موسیقی گفته اند باید خوانده شود. یعنی آنطور که ما در کودکی از مادرانمان شنیده ایم«لالا گل پونه و...» خوانده شود. آیا باید لالایی در نغمه های که استاد فردین خلعتبری در شبکه پویا که شب ها ساعت 22 تا 22/30 پخش میشود تا کودک به خواب برود اجرا شود. آیا آنطور که در شبکه کودک به فرزند القا میشود همیشه باید یک فرزند در خانه باشد و آن هم پدر از راه دور برگرد و او و مادرش را به آغوش کشد. آیا نواها و نغمه ها ی به کارگرفته شده در این مجموعه که بصورت نواهای و لالاهای مناطق مختلف کشور است مناسب کودکان است. آیا گاهی اوقات باعث ترس کودک نمیشود؟ اصلا آقاجان ما تعریفی از لالایی کودکان در کشور داریم؟ متاسفانه مطالب ما همیشه برای بزرگترها بوده و نه برای کودکان. 

به نام خدا

چند روزیست خدا رحمش آمده و در همدان باران می آید(البته اروپا و کانادا با آن همه برف و باران و ملت کافرش بحثش چیزدیگریست والله اعلم بالصواب) . روی قله الوند هم برف نشسته ، حتا تا روی 4قله و یخچال و جاهای مختلف الوند برف نشسته. باشکوه و پر رونق. هوا تقریبا در تمام طول ساعات سرد شده، ما هم سرمایی و سرمالو. برگ درختان هم زرد شده و به قرمزی میزند . رو به گنج نامه که حرکت کنی متوجه میشوی که پاییز واقعا زیباست. درختان در آنجا همگی زرد شده و زودتر به استقبال زمستان رفته اند. گنج نامه هم این روزها رونقش بیشتر برای عیاشی است شاید از قدیم هم اینطور بوده. نوار و ترانه از انواع مخصوص مجاز و غیر مجاز آزادانه میکوبند. بازار قیلان هم که رونقی عجیب دارد. راستی اصلا برای زنان خوب نیست قلیان(قیلان) بکشند یک جوریست اصلا خوب نیست.