ریوایس

سوزها و عزاداری مردم خطه من به نحو شایستگی و در کمال آرامش رو به جلو هست. برف هم که خیلی خوب آمد و دیگر ما طاقت قدیم را نداریم، تا یک ذره برف می آد آقا تعطیل کنید و فقط دوست داریم بخوابیم خانه . نمیدانم چرا اینطور شدیم.

این تلگرام هم همه چیز رو به هم زده و زندگی را از مردم گرفته ، خدا بخیر کند.

پیران، چشم و چراغ هر قوم و امتی هستند. خیلی اوقات قدر پیران و حتا جوانان را نمیدانیم. الان دیگه طوری شده که حتا حال و حوصله ی خودمان را نداریم،  چه برسد به دیگران. حاج آقا مومنی، آقای اسداله هادیان فر  از بزرگان منطقه هستند، که هیچ کدام قدر آنها را نیدانیم.

حاج آقا مومنی: خادم الحسین 

حاج اسداله هادیان فر: مرد بزرگوار و هنرمند

محمد جواد سکوت مرد شریفی است. پدرش مرد خداست و از بزرگان است. گاهی اوقات خداوند خیلی ها را جدا کرده است. ما خودمان جهت جوری جنس آمده ایم وسط. خدا او را سلامتی و جانش را آزاد کند. 

عشق ما استاد بزرگ حاج احمد طاهری است. همیشه کنار ورودی سمت راست نماز جمعه همدان می نشیند و گذر زمان را سیر می کند. چند سالی همیشه دستمال تمییز ، سفید رنگی را در دست خودش قرار می دهد و در عکس هم که چند هفته ی پیش از او گرفتم، کاملا مشخص می باشد. حس زیبا و قشنگی که در هنگام اجرای ترتیل می گیرد همیشه درسی برای من بوده که خواندن را انسان باید چطور شروع کند و حس بگیرد. همیشه آستین ها بالا کشیده و همیشه در صددرصد آمادگی است. ایشان همیشه آماده و غبراق و سرحال هستند و از خداوند منان طول عمر و سلامتی را برای ایشان خواستارم. استاد طاهری از گنج ها و طلاهایی است که هیچ گاه از نظر مسئولان جدی گرفته نشد و البته مرام ایشان هم طوری است که اصلا به ایشان توجهی نمی کند و آزاد آزاد است. او قرآن را برای خدا و برای نیت پاکش میخاند.

به نام خدا

استاد بزرگ ما دکتر عبدالله نصرتی در رشته ادبیات می باشند. مردی که اگر خط ایشان را ملاحظه نمایید، به قول آن بزرگوار خواهید دید که واقعا «نور» دارد.

مردی از شهر عالم پرور رزن، دوست داشتنی و به معنای تمام کلمه همیشه در نقش یک «پدر».

«تاریخ بیهقی» همیشه با این استاد معنا پیدا می کرد ،و همه می دانند که استاد در داستان «حسنک وزیر» چه حالی پیدا می کند. هیچ روی این را پیدا نکردم که از جناب استاد سئوال کنم ؛ آقا جان چرا شما در این داستان دگرگون و جور دیگری می شوید. سنگ بنای رشته ی ادبیات در دانشگاه بوعلی به همت ایشان و سایر اساتید ، رقم خورد و خدمت دیگر از ایشان و برگ زرینی دیگر در کارنامه درخشان آقای دکتر به وجود آمد.

آرزوی توفیق و سربلندی و طول عمر برای این بزرگوار از خداوند منان خواستارم.

مصطفا از بهترین هایی بود که می شناختمش. پسر خیلی خوب و حرف گوش کن و البته کاری.جزو اولین مکبران و موذنان نوجوان مسجد سیدالشهداءبود. چند روز پیش اطلاع دادند که بنده خدا در سن 20 سالگی در اوج شباب به رحمت خدا رفته است. در حین کار و کسب روزی حلال. مرد خدایی که کمتر او را جدی می گرفتم ولی گویا دلی داشت آسمانی و بی نهایت. در شبهای قدر در نزدیک های هم بودیم و برای هم دست تکان می دادیم ، بنده ی خدا چقدر در شب های قدر در مسجد کمک کرد و خودش را گویا آماده می کرد.

واقعا الان مصطفا کجاست؟

پدر داغدارش که از دوستان و بزرگان منطقه است مرد خوب و با خدا و اهل قضا و قدری است.

باید نتیجه گرفت که دنیا به هیچ نمی ارزد ... به هیچ...

عمو علی را هرگز نمیشود فراموش کرد. کاش هیچ وقت این روزها را نمیدیدم و مجبور نبودم از این مطالب از مردی بزرگ بنویسم که اکنون در بین ما نیت. مردی که خیلی با صفا بود ، دیگر در بین ما نیست. هنوز باید شب ها گریه کرد. مرگ برای چنین شاعری خیلی کوچک است، اما برای من شاگرد خیلی بزرگ.

علی میرزا غفاری نویسنده ای از خطه ی ازناو که هرگز یادش و داغش از دلم دور نخواهد شد.

محمد کامرانی، با هوش و ذکاوتی که دارد خیلی خوب شده ولی غرور و قبول نداشتن کسی، او را به بیراهه میبرد. دیگر ما را هم نمی شناسد، و سرسنگینی می کند، اگر گاهی اوقات توی دهنش نزنم و تذکر ندهم در جا میبلعد ما را. دوستش دارم و او نیز، احترام شیرینی بین ما هست ولی من خیلی از او دورم، خیلی،... برای این خیلی می تواند به تحریرهای مقام نوا گوش بسپرد و این دوری راه را ببیند و حس کند....

او را به ریزگردها می سپارم تا مواظبتش کنند؟

ریزگردها تا عمق جان نفوذ میکنند.... ولی اسمشان بد درفته است.

مرد تمام عیار قرآنی شهر همدان.

شاید به جرائت بتوان گفت: که حاجی از همه ی همدانی ها بیشتر دغدغه ی قرآن و نشر آن در بین عموم مردم را دارد. کلاس ،جلسات مختلف و حتا وقتی پای صحبت های ایشان می نشینی، همگی دال بر این موضوع است. در خیابان تختی همدان از میدان به سوی چهارراه تختی 150 متری که پیش می روی به جایی می رسی که واقعا محفل نور است.

حاجی ما که کم آوردیم ولی شما ماشاالله همین طور تخته گاز پیش می روی. ارادت ویژه به شما داریم.