ریوایس

به نام خدا

یکی از زوایای گمنامی و بی نامی همدان، که به نظر می رسد کمتر مورد توجه قرار گرفته داشتن معلمان ممتاز و مترجمان بلند مرتبه است. اینکه چرا همدان و همدانی و یا عراق عجم چنین خاصیتی دارد بر بنده پوشیده است ولی معلمان همه چیز دان و مترجمان با لهجه (بخصوص در عالم عرب) در این دیار کم نیستند.

یکبار شاید نزدیک هفده سال پیش مقاله ای در روزنامه اطلاعات چاپ شده بود در مورد فرقه ها و گروه های نقطوی و حروفی. بنده با آن فکر کودکی خود از مهارت نویسنده لذت بسیار بردم و بارها آن مقاله را خوانده بودم. نمیدانم چه موضوعی پیش آمد در دانشکده ادبیات دانشگاه بوعلی سینا بعد از کلاس آقای دکتر علی طاهری(ادبیات) بحثی رخ داد و در همان راهرو طبقه دوم بنده (شاید برای اظهار فضل) به آقای طاهری در مورد این مقاله گفتگو کردم . ایشان هم با نازنینی تمام گفتند هیچ می دانستی آقای ذکاوتی همشهری خودتان هست... این جرقه اول بود.

در یک دوره از مقاطع تحصیلی افتخار با ما یار شد و با ایشان کلاس مثنوی داشتیم. دریای بیکرانی بود که دائم موج میزد و از هر دری که می پرسیدیم فقط نگاهش می کردیم که چنین انسانی از همدان است یا از ماورا.

یکشب در عالم خواب ایشان را در هیبت پهلوانان یونانی دیدم. با بازوانی و سینه ای ستبر، که بین زمین و آسمان راه می رفت.

آرزوی صحت و سلامت برای این معلم عزیز از خداوند منان دارم.