ریوایس

به نام خدا

حاج عزیز کمالیان از قاریان و از مردان با اخلاص روزگار ماست. حاج عزیز را وقتی مخاطب قرار می دهم؛ میگویم حاجی عزیز و بعد با لبخند عرض میکنم، حاجی این «عزیز» ایهام دارد. مردی از دیدار مردان یعنی مریانج. کسی که در صداقت همتا ندارد. قرائت ترتیل شیرین و قرائت جذابی دارد. وقتی با حاج عزیز همراه و همسفر می شوی... شتاب همراه با دقت ایشان و ریزه کاری های سفر تو را سر میز درس می نشاند و به انسان یاد می دهد چه راه های هست که حالا حالا ها باید رفت تا به این مرد با تجربه رسید. از قدیم که با ایشان آشنا شدم می دانستم که در کار قرآن است. هر وقت ایشان را می بینم یاد اوج خوانی های اساتید بزرگ مصری چون شحات و حصان می افتم....

بابک خاکساری را از ابتدای کودکی می شناسم. اینکه نام دوم دکتر خاکساری چرا بابک است؛ تا حالا نپرسیده ام. شوخ طبی و طبع روان از ویژگی های ایشان به شمار می آید. دوستی تمام عیار و معلمی نمونه. بابک خاکسار با اینکه نزدیک به یک دهه از من بزرگتر است را همیشه از دور نگاه می کردم و همیشه در زمان کودکی او را دوست داشتم و می خواستم مانند او باشم. وقتی بچه های کوچک وارد یک جمع بزرگ میشوند و می بیند در بین آن همه جمعیت و مردم یک نفر محکم حرف می زند و همه چیز را می داند؛ واقعا بچه ها دوست دارند به مانند او شوند و او را الگوی خود قرار دهند. غلامرضا خاکساری الان هم الگوی من است. در اثبات خود و حرفهای حقش. پدر ایشان سالها مربی من بوده اند و یک بار دستش را بوسیدم. پدر هم مردی با نشاط و الگویی هستند. برای هر دو عزیز آرزوی توفیق و صحت و سلامت دارم. الان که افتخار دوستی و همکاری با دکتر خاکساری را دارم و حتا گاهی اوقات شوخی های در گوشی می کنیم را برای خود یک امتیاز می دانم و از این رابطه لذت می برم. ایشان متولد هر ماهی باشد، باعث سرآمد آن ماه است...

فردین غفاری مردی از جنس ملایر. با تمام سختی ها و نفرت های روزگار زندگی کرده. همه ی ما برای او زده ایم ولی او برای همه ما ساخته. مردادی تمام عیار. هیجانی اصیل. مردی که در فوتبال هرگز به حقش نرسید. رازهای درونش را فقط خودش و خدایش می دانند. درووود خدا بر فردین.

هر از چند گاهی خداوند افرادی را به انسان معرفی میکند که هر چه کنکاش کند به عظمت و بزرگی این افراد دست پیدا نمیکند. یعنی این افراد که خالق خداوند هستند ؛ آدم متوجه می شود چقدر حرف برای گفتن دارند و ما با این همه ادعا از آن غافل. یکی از مردان خوب خدا عظیم ترکمان است. هم دوست و هم برادر و هم عاشق زندگی. درس ها باید از او آموخت....

به نام خدا

دیشب 9 دی سال 96 بود. ساعت 21/30 شب.... جلسه قرآن که تمام شد در خدمت آقایان محمدی و داوودی بودم. آقای داوودی صحبتی نمود که مرا به فکر وا داشت. در این سطح تلاوت که باشی و در این حد آمادگی به بنده گفتند: غفاری هر وقت بگویی من می آیم. حتا همیشه برای خواندن نه ؛ بلکه می آیم که مستمع آزاد باشم و گوش کنم.

با خودم گفتم ما کجاها هستیم و آقا مسعود عزیز کجا؟

جلسه در انتهای همدان / با بچه نوجوان و جوان/ تازه ما هیچ کدام آنقدر حرفه ای نیستیم... ولی ایشان با عشق همیشه دعوت جلسه ما را می پذیرند... پاینده باشی آقا مسعود عزیز

از کودکی که ایشان را میبینم و میشناسم، هم عاشق ایشان بوده ام و هم به یاد قرآن و اخلاص محض می افتم. دیشب در ماشین پیکان معروف که با استاد حسن ورکانه صحبت میکردم، اوج عشق و میزان اخلاص را از نگاه ایشان میتوانستم حس کنم. گفتم حاج آقا کسی عاشق یک نفر باشد باید چه کند؟ ایشان هم همان لبخند زیبا و ملیح آقای ذوالفقاری را به من هدیه دادند. اصلا حاج آقای ورکانه از کجا می دانست؛ نوع لبخند باید این گونه باشد.

در هر روی آقای ورکانه مرد پاک و استوار در دین هستند. مردی که از سال های پیش در عرصه قرآن زحمت کشیده اند و ان شاء الله با صاحب قرآن محشور شوند. عکس از استاد حسن ورکانه که واقعا تواضع ایشان همه را متحیر میکند، تقدیم حضور میگردد.

همیشه به دوستی حاج آقای فرهادی و آقای ذوالفقاری حسادت میکنم. چه لحظات نابی که در کنار هم هستند. و تقریبا هر روز هم را میبینند. و البته حاج ذوالفقاری همیشه استفاده های لازم را میبرد. یکبار به آقای ذوالفقاری گفتم... خندید.

مردی که ترتیل با نام او گره می خورد. 

دکتر علی محمدی نازنین، مرد بزرگ و خوبی است. ادب شناس و ادبیات پژوه. در همدان قرار گرفته و وای بر ما که قدر او را نمیدانیم.