ریوایس

به نام خدا

روزهای پنجشنبه در همدان دلتنگی های مخصوص خودش را دارد. ولی اگه هوا بهاری و تابستانی باشه لذت گنج نامه و تاریک دره و قلل الوند را نباید از دست داد. فکر میکنم خودش یک کلاس دیداری در حضور خالق باشد. بگذریم ... یکی از خصوصیات پنجشنبه ها رفتن به «پنجشنبه بازار» همدان در شهرک فرهنگیان است. هیاهوی خرید و دیدن مردم کوچه و بازار و دیدن دست فروشانی که یا برای درآمد و یا کسب لذت در این غوغا حاضر شده اند بسیار دیدنی و جذاب است. دیدن آقای کریمی «زیتون فروش» که با اینکه از دنیا فقط بدی هایش را دیده ولی برای رضای خدا چقدر با عشق کار می کند و رضایت مشتری را در حد کمال برآورده می کند؛ به نظر من ماهی یکبار این اشخاص را دیدن بسیار خوب و انسان را ذوق زده می نماید. جالب ترین چیزی که در این برنامه پنجشنبه ها دیدم فروش بوقلمون زنده ی سفید رنگ و ذبح آنی آن بود. تا حالا ندیده بودم که آن هم دیدیم. البته دیدنی های پنجشنبه بازار همدان بیشتر و بهتر از قیمت های آن است. قیمت ها با بیرون تفاوت چندان ندارد. ولی تنوع عالی است. البته از آن حرف دوست پدر که دو دهه­ی پیش گفته بود من هر وقت «سرگذر» می روم آنقدر قیمت ها را برانداز می کنم که چشم هایم می خواهد لوچ شود نیز؛ نباید گذشت.