ریوایس

به نام خدا

دیشب 9 دی سال 96 بود. ساعت 21/30 شب.... جلسه قرآن که تمام شد در خدمت آقایان محمدی و داوودی بودم. آقای داوودی صحبتی نمود که مرا به فکر وا داشت. در این سطح تلاوت که باشی و در این حد آمادگی به بنده گفتند: غفاری هر وقت بگویی من می آیم. حتا همیشه برای خواندن نه ؛ بلکه می آیم که مستمع آزاد باشم و گوش کنم.

با خودم گفتم ما کجاها هستیم و آقا مسعود عزیز کجا؟

جلسه در انتهای همدان / با بچه نوجوان و جوان/ تازه ما هیچ کدام آنقدر حرفه ای نیستیم... ولی ایشان با عشق همیشه دعوت جلسه ما را می پذیرند... پاینده باشی آقا مسعود عزیز