ریوایس

کمتر برای فردی پیش می آید که یک نفر همیشه در فکر آدمی باشد و با حضور «نبودنش» دائم در ذهن باشد. یک برزخ بزرگ برای آدم پیش بیاد و نتواند کار کند. اصلا نه راه رو به جلو داشته باشد و نه رو به عقب. همگی پل ها خراب شده باشند. خیلی سخت و طاقت فرساست. حتا گاهی آدم خون دماغ میشود. اصلا خیلی از دردها و رنج ها را نمیشود تعریف کرد، یا به همه کس گفت؛ جزو «مگوهای» آدمی است. خیلی از دردها را دور از گوش شما انسان باید با خود به گور ببرد. برای هیچ کس نباید عنوان کند و هی حرص بخورد و هیچ نگوید و هی دم نزند. شاید هر کسی این تجربه را داشته باشد کسانی میتوانند این درد را بچشند که تجربه این را داشته باشند. خداوند به همگان صبر جمیل عطا کند.