ریوایس

روز 20مهرماه مصادف است با روز بزرگداشت حافظِ اهل شیراز . حافظ که معرّف حضور همگی عزیزان است و خدمات او بر هیچ کسی پوشیده نیست. این روز برای حافظ و اندیشه های او نامگذاری شده است. چه خوب و چه مبارک. حالا چرا این روز و این ماه برای حافظ تعیین شده است و از کدام تاریخ و بیت استفاده شده بماند؛ اما عیب کار اینجاست که روز 27 شهریور ماه مصادف است با روز شعر و ادب فارسی و روز بزرگداشت استاد ما سید محمد حسین شهریار. شهریار همان شاعر عاشق پیشه ترک زبان ماست . آری نیمی از اشعار استاد به زبان فصیح ترکی ( آذری ) است. ایشان همان خالق شعر علی ای همای رحمت ، که در خواب به ایشان الهام شده است و یا خالق شعر؛ آمدی جانم به قربانت ولی .... و یا یالان دنیا یالان دنیا باقیش هم بلد نیستم و الی آخر... همین 3 شعر معروف ایشان در ذهن بنده و یا اکثر ایرانیان است ، که برای معروفیت ایشان کافی است. حال سئوال؛ آیا روز شعر و ادب فارسی باید به اسم حافظ شاعر درجه یک ایرانی باشد( که اگر شاعر اول ایران نباشد دوم که هست) یا به اسم استاد شهریار که جزو شاعران درجه سه (البته با معذرت) ایران نام بگیرد؟ خدمات حافظ به زبان و ادبیات فارسی بیشتر بوده یا استاد شهریار ؟ آیا همچنان قدرت و نفوذ دوستان ترک در ایران مثل گذشته تأثیر گذار است؟ و سئوالات دیگر؛ قضاوت با رفقا.