ریوایس

به نام خدا

علی غفاری متولد 1335 در روستای ازناو ملایر است . پدرش چراغعلی نقش تربیتی زیادی در او ایجاد کرد . ایشان در گفتن داستان های مختلف تبحر بی نظیری دارد و در گفتن کنایات و متلک های به جا در استان ما بی نظیر بلکه در ایران کم نظیر است . سخنش گرم و در برخورد اول گویا که ده ها سال است تو را میشناسد . نویسنده ی کتاب های اجتماعی از جمله داستان های حقیقی ، ازدواج های موفق و ناموفق و .... . اردشیر و فردین فرزندان اویند . عاشق خانواده و شهر زیبا و پر از خاطرات ملایر . اهالی روستای ازناو و برخی ملایر ها را تا چند پشت و اجدادشان را میشناسد . حافظه ی بی نظیر در حفظ اشعار و خاطرات دارد ، به همین خاطر اکثر خاطراتش را در کتاب ها آورده است . کمتر کسی از او آزرده شده است . او و برادرش علی قربان غفاری هر دو نویسنده هستند و صاحب کتاب . دوستان از بودن با غفاری لذت میبرند . سال 87 از آموزش پرورش بازنشسته شد و بچه های خوب ملایری دیگر آموزگاری چون او را در مدارس کمتر میبینند . کتاب ملایر صد گوهر شب چراغ نشان میدهد که او چقدر عاشق خاک ملایر و ازناو است . وقتی سیگار میکشد شخصاً دوست دارم کنارش بایستم و افکاری که در سر دارد را با ایشان مرور کنم . بیش از 10 سال مردم روستا او را به عنوان شورای ده انتخاب کرده و به ایمان دارند زیرا فکر میکنند که او قابل اطمینان است آن هم برای همیشه . از غفاری گفتم که یک مردم شناس و داستان نویس نابغه است بیشتر میتوان گفت و بنده این را برای بعدن میگذارم . این هم عکسی که در مسجد جامع همدان از او گرفتم .