ریوایس

آن روزها میخواستم دنیا را فتح کنم. پر از کارهایی که هیچ کدام تمامی نداشت. هیچ چیز نمی توانست جلوی اراده ی مرا بگیرد. به قول «هادی نظری» تستسترونها در اوج شکوفایی و بلوغ بودند. هر روز زیبا و پر از خبرهای خوب بود. الان که فکر میکنم با خودم میگم؛ چه کارهایی که نیروی جوانی می تواند انجام دهد و ما از آن غافل هستیم. وقتی روی زمین راه می رفتی باد غرور مستمان میکرد و به قول «جلوه فرد» یکی دو متر از زمین فاصله میگرفتی و در هوا راه میرفتی....حتی یاد دیروز هم به خیر باشد که چنان با شتاب عبور کرد که هنوز مزه مزه اش نکرده بودیم که غیب شد.

نوشتم برای این عکس