ریوایس

دلا رفیق سفر بخت نیکخواهت بس               نسیم روضه شیراز پیک راهت بس

دگر ز منزل جانان سفر مکن درویش              که سیر معنوی و کنج خانقاهت بس

وگر کمین بگشاید غمی ز گوشه دل             حریم درگه پیر مغان پناهت بس

به صدر مصطبه بنشین و ساغر می‌نوش      که این قدر ز جهان کسب مال و جاهت بس

زیادتی مطلب کار بر خود آسان کن              صراحی می لعل و بتی چو ماهت بس

فلک به مردم نادان دهد زمام مراد               تو اهل فضلی و دانش همین گناهت بس

هوای مسکن مؤلوف و عهد یار قدیم            ز ره روان سفرکرده عذرخواهت بس

به منت دگران خو مکن که در دو جهان         رضای ایزد و انعام پادشاهت بس

به هیچ ورد دگر نیست حاجت ای حافظ       دعای نیم شب و درس صبحگاهت بس